OGROMNE MOŻLIWOŚCI

Pragnę zwrócić uwagę na ten fakt i podkreślić prawidłowość tego rodzaju sprzeczności. Wczoraj jeszcze sądziłem, że umowna scenografia jest nie do przyjęcia na małym ekranie, pojawił się Płu­czek i udowodnił, że to możliwe. Wydawało mi gdy analizowałem określone prawidłowości, że tak właśnie być powinno, jednakże pojawił się nowy program i cała moja teoria się zs.chwiała. Inny przykład. Do tej pory nie mogę zrozumieć ani wyjaśnić sobie, dlaczego na ekranie telewi­zyjnym z takim zainteresowaniem ogląda się teatr lalek.Telewizja znajduje się w przededniu ujawnie­nia swych ogromnych możliwości. Telewizja czeka na swego Dżigę Wiertowa. Cze­ka na swojego Eisensteina. Stanowisko człowieka, który ma położyć podwaliny jej estetyki, wciąż jest — powtarzam to raz jeszcze — nie obsadzo­ne. Nie wiem, jaki będzie ów artysta telewizyjny przyszłości. Trudno jest zgadywać. Nasza poga­wędka stanowi w istocie rzeczy tylko próbę uka­zania właściwości samej kamery telewizyjnej, sa­mego obiektywu telewizyjnego.