INNE PRZEDSTAWIENIE SPRAWY

Inaczej sprawa przedstawia się w przypadku spektaklu Piąć wieczorów Aleksandra Wołodina. Występuje w nim tylko kilka osób, akcja w zasa­dzie toczy się w jednym tylko pomieszczeniu i ca­la nasza uwaga skoncentrowana jest na we wnętrz­nych przeżyciach bohaterów. Już w samym spek­taklu mamy niejako do czynienia ze „zbliżenia­mi”. Reżyser ważniejsze epizody rozgrywa bo­wiem na proscenium — bliżej widza, rzucs. na bo­haterów światło punktowe, już jak gdyby tym sa­mym stwarzając odpowiednie „warunki” dla te­lewizji. To jest ważne. Lecz jeszcze ważniejsze jest co innego. Talent Wołodina jest z natury swej „kinematograficzny”, tak się składa, że najlepsi aktorzy wydają się zbyt „teatralni” dla jego sztuk.