EMOCJE WŚRÓD WIDZÓW

Trybuny rozemocjonowały się do tego stopnia, że prowadząca musi co chwilę przywoływać bar­dziej krewkich kibiców do porządku, aby nie podpowiadali przedstawicielom swej drużyny. Jed­na z drużyn prowadzi punktację. Przedstawiciele tej, która przegrywa, zarzucają Leontiewie stron­niczość w sędziowaniu. Robi się zamieszanie. Pro­gram staje się dla widzów coraz bardziej inte­resujący.Jest to jedna z owych niepowtarzalnych chwil niczym nie skrępowanego zachowania się czło­wieka, gdy nikt z uczestników nie myśli o tym, że skierowane są na nich obiekty­wy kamer. Stała się rzecz niezwykła, coś, co możliwe jest tylko w studio telewizyjnym. Pro­gram potoczył się własnym torem, niejako za bie­giem wydarzeń, których dalszego toku nie sposób było przewidzieć, a dla nas były to chwile, o   których telewizja może na razie jedynie smuć marzenia — bowiem są to chwile podpatrywania samego życia.