WAŻNE ROZGRANICZENIE

Jednocześnie w telewizji niezwykle ważne jest rozgraniczenie prawdziwego demokratyzmu, przy­jacielskiego tonu nadanego spotkaniu — od ta­niej poufałości, swoistego rodzaju poklepywania po ramieniu. Niezwykle łatwa jest do przekrocze­nia granica między rozmownością i gadulstwem, między swobodnym zachowaniem się a nonsza­lancją. Gadulstwo będzie tylko gadulstwem, non­szalancja tylko nonszalancją. Nonszalancki ton z ekranu telewizyjnego jest, jak zresztą wszędzie, nie do zniesienia.I oto sprawozdawca sportowy (nazwiska na jego szczęście nie zapisałem) przeprowadza wy­wiad z arcymistrzem Petrosjanem. Wywiad prze­prowadzono normalnie, tak jak przeprowadza się wywiady. Stanowił niejako podsumowanie zakoń­czonych niedawno mistrzostw szachowych Związ­ku Radzieckiego. Przeprowadza go najwyraźniej doświadczony dziennikarz, z dużą swobodą, w to­nie przyjacielskiej rozmowy. Czy wobec tego wszystko jest w porządku? Wydawać by się mogło, że tak. Ale nie wiadomo czemu, widzowie, którzy siedzą przed telewizorami, nagle zaczynają odczuwać zażenowanie.